این روزها بعد از مدت ها سرخوردگی اجتماعی، هدیه ای نصیبمان شد که شادی دسته جمعی را که در مملکت سیاست زدهی ما فراموش شده بود، نوش جانمان کرد. این سیاست زدگی آنقدر بالاست که پدیده ای فرهنگی را به اجبار به سوی یکی از دو قطب این بازی می راند و هواداران هم چشم بسته، چون حسادت کودکان به یکدیگر، فحش می دهند و سو سو می دهند.
نمی دانم آن دسته از افراد را که بردن اسکار برای جدایی گرانشان آمده، چه بنامم دوست ندارم ولایی و حکومتی و ... بنامم که خودم هم به دام این بازی گرفتار خواهم شد اما این روزها با خواندن نوشته ها و گوش دادن به حرف هایشان آنقدر ناامید شدم که توان بحث بر سر این موضوع را وانهادم و ترجیح را در تقسیم خوشحالی با دیگران دیدم. اینجا تنها می خواهم نمونه هایی را برای این دوستان بیاورم شاید که خواستند در شادی ما شریک شوند.
خلاصه‌ی دیدگاه دوستان در مورد فیلم و دلیل موفقیت هایش را، بعد از همصحبتی با بعضی از آن ها و خواندنشان، همان حرف مسعود فراستی در برنامه‌ی هفت می‌دانم که گفت: تصویری که فیلم از ایرانی ها نشان می‌دهد در راستای نگاه غربی هاست...
به هیچ وجه بنا ندارم که با دلایلی از خود فیلم بگویم که این تصویر چگونه است و چرا حرف دوستان غلط است و ... فقط می خواهم به نمونه‌هایی از بازخورد افراد عادی بعد از دیدن فیلم اشاره کنم. در سایت IMDB در حال حاضر رتبه‌ی فیلم 69 است و 110 نقد از سوی بینندگان و اعضای IMDB از سراسر دنیا برای آن نوشته شده است. گوشه هایی از این نظرات را به همراه دلیلشان برای دادن رای بالا به فیلم، این جا می آورم:
Jsrees از انگلستان
This is the first Iranian film I've seen, and I'm recommending it to every-one I know. It is so well-crafted; the twists of the plot throw up new moral dilemmas for all the protagonists, which are explored sensitively and without judgement - so refreshingly unlike mainstream American films. I felt sympathy for all the characters, even the threatening Hodjat, full of misplaced rage which often erupts volcanically. And as a footnote, the film felt like an intimate view into a society that our news media portray as monochromatic and extremely foreign. (I am writing this a few days after the UK embassy in Tehran was ransacked)
Krisrox از هلند
I'm mainly writing this review to assure every non-Iranian IMDb-reader that you absolutely SHOULD see "A Separation". I will be shocked if this movie doesn't win an Academy Award. The acting is great, and the script is probably the best I've seen in five years. The genius of Asghar Farhadi's story is that it piles on the tension and drama without resorting to fireworks, trickery or shock and awe plot effects. It also manages to perfectly balance the plights of several protagonists. Very few screenwriters have this capacity.
Ditay از نیوزیلند
I saw this last night at the Auckland Film Festival and have to say it is probably the finest film I've seen this year. It starts incredibly strongly then just keeps cranking up the tension and conflict. The characters are beautifully layered, complex and fascinating and the director manages to maintain empathy for all of them until the final frame, simply not allowing us to 'take sides' - which is what the couple's daughter is being asked to do. I hope this film gets wide distribution (particularly into the U.S.) as its insight into modern Iranian family life (albeit a privileged one) might help to erase the convenient misconception that 'they' are not like 'us'.
Wbeeman از آمریکا
This film won the best foreign language film for the Golden Globes. It blows just about everything this season out of the water. Don't, don't miss it. For all the hate-filled rhetoric spewed about Iran, this film should show the world, like so many other Iranian films, what brilliant artistry exists in this nation, what sensitive beautiful people Iranians are. Iranian actors have been honed and trained since the 1970's when the modern era of Iranian film began. The principal actors: Leila Hatami, Peyman Moaadi, Shahab Hosseini, Sareh Bayat, and Sarina Farhadi (the director's own daughter) are superb. From the first moments of the film you believe them and the truth of their existence. The stark intimacy of the film is stunning. The complicated plot is gripping and holds one's attention to the very end. It will also be fresh and novel for non-Iranian audiences. It is true in every instance to Iranian society and cultural life. Watch it and learn why American politicians have been misleading Americans about Iranian life.
من پالایشی را در مورد نظرات انجام ندادم. از میان 15 نظر اول این چندتا را آوردم و بقیه را خودتان بروید و اینجا ببینید. دقت کنید، این ها نظرات داوران جشنواره‌ها و به قول دوستان ما افراد نزدیک به مراکز قدرت و ثروت نیست. این ها بینندگان حرفه‌ای فیلم از سراسر دنیا با فرهنگ ها و نگاه‌های مختلف هستند. خواندن نظراتشان برای من عجیب بود و هیچگاه باور نمی کردم که افراد از سراسر دنیا با این همه تفاوت های فرهنگی، با سوال ها و چالشهایی که فیلم ما را با آن ها مواجه می کند تا این حد احساس نزدیکی کنند.
وودی آلن که در مراسم اسکار حضور پیدا نکرد و استقلالش در فیلم سازی بر کسی پوشیده نیست در باره‌ی فیلم گفته که سال‌ها بود نه‌تنها از سينماي ایران، بلكه به‌طور كلي از سينما انتظار نداشته كه در اين دوران بتواند چيزي بيافريند كه چنين تاثيري روي او بگذارد.
فراستی در برنامه‌ی دو هفته پیش پیشبینی کرده بود که جایزه فیلم نامه را به فرهادی می دهند و بهترین فیلم را به فیلم اسرائیلی. پیش بینی که اساسا غلط از آب در آمد. دوست دیگری اینجا این سوال را مطرح کرده که اگر این فیلم را دهنمکی ساخته بود، باز هم اسکار به او می‌دادند؟ شمقدری در نامه‌ی تبریکش گفته است:
" قضاوت آمريکايي در مقابل فرهنگ ايراني سر تعظيم فرود آورد و راي دهندگان آکادمي اسکار در مقابل لابي صهيونيستي که بر طبل جنگ مي کوبد واکنش متفاوتي نشان دادند و اين ترک آغاز فروپاشي استيلاي لابي صهيونيستي بر جامعه و همه نهادهاي آمريکايي است. امروز غرب تشنه چشيدن معنويت و طعم اخلاق و تجربه محبت ،عاطفه و رفتار انساني است. زخم هاي شيطاني نياز به مرهم الهي دارد و سينماي ايران در پرتو فرهنگ اسلامي پاسخگوي اين نياز است. "
آیا ما که شادی می کنیم به این دلیل است که فرهادی نماینده جنبش سبز یا مخالفان است؟ آیا فرهادی در حرف هایی که در جشنواره ها بعد از جایزه اش زده حرفی را در حمایت از ما یا علیه شما گفته؟ آیا می خواهید باز حرف های او را بعد از گرفتن جایزه بخوانید؟ البته نه آن نسخه ای که فارس نیوز منتشر کرد، همانی که او گفت. اگر خواستید اینجا بخوانیدش.
حال انصاف بدهید، چه کسی سیاسی نگاه میکند؟ بیایید و در شادی ما شریک شوید. حتی اگر با فیلم موافق نیستید به خاطر نظرات بینندگان جهان بعد از دیدن فیلم که اینگونه نسبت به ایران نه گروه یا فرد خاصی ابراز احترام کردند با ما همراه شوید. البته عینک سیاست آنقدر حقیر هست که جلوی دیدن نظرات این همه آدم را بگیرد. این برای همه صدق میکند، بگذارید به دور از دعواهای حقیر سیاسی همگی برای یک موفقیت جهانی خوشحالی کنیم.
