تعطیلات

اخیرا از زبان چند تن از دوستان شنیدم که مذمت می کردند این اخلاق ایرانی ها را که از تعطیل شدن مملکت خوشحال می شوند و نمی توانند تاثیر سوء بلند مدت این تعطیلی ها را بر زندگی خود ببینند. من می خواهم بگویم که شما اساسا نمی توانید از قشر زیادی از جامعه فعلی ایران این انتظار را داشته باشید که اینطور فکر کنند.
دو نکته به ذهنم می رسد در این رابطه یکی آن است که در اقتصاد غالبا دولتی ایران که درآمد کارمندان نسبت مستقیم با کار انجام شده توسط آن ها ندارد این انتظار اشتباه است. چرا او باید از تعطیل شدن کارش ناراحت باشد وقتی تاثیر کوتاه مدتی روی درآمد او ندارد؟ اگر می گویید چرا تاثیرش را روی اقتصاد کل کشور و در نهایت روی زندگی خود نمی بیند، من می گویم باز هم نباید چنین انتظاری داشت. نکته دوم همین است.
برای فهمیدن این مطلب کافیست برای لحظاتی از دریچه یکی از همین افراد که سطح درآمد نسبتا پایینی دارند و امروز اکثریت جامعه هستند به زندگی روزمره نگاه کنید. تفاوت مفهوم واژه آینده برای یک فردی مانند ما و او بسیار زیاد است. او به جهت مشکلات بسیار زیادی که برای معیشتش وجود دارد و او را بسیار آسیب پذیر کرده، ممکن است فردا و پس فردا برایش "آینده" باشد. ما اینچنین نیستیم، شاید کمتر کسی از ما باشد که چنین نگرانی ای داشته باشد. "آینده" ی ما وقت محقق شدن بسیاری از اهداف ما است. اهدافی که بعضا بلندمدت تعریف شده اند و احتمالا تعطیل کردن پیاپی کشور با آن در تضاد است. نه فقط تعطیل شدن یکی دو روز که راحت شدن تعطیل کردن یا به اصطلاح ریخته شدن قبح آن برای ما که می خواهیم فرهنگ کار را در کشور ببینیم و پیشرفت آن را در گرو آن می بینیم اتفاق بدی است و این که عموم مردم اطرافمان از این تعطیلی خوشحال می شوند ما را ناراحت تر می کند و می گوییم نمی فهمند. اما من بعید می دانم اگر شما بارها و بارها برای یکی از همین افراد ضرر تعطیل شدن کشور را توضیح دهید و حتی تاثیر آن روی زندگی خود آن فرد، تغییری در او ایجاد شود. می شود برای بیان این موضوع از هرم مازلو استفاده کرد. عموم مردم در نیازهای پایین هرم مانده اند و شما با حرف زدن و استدلال کردن نمی توانید آن ها را بالا بکشید.

 هر دو گروه نگران آینده شان هستند اما آین دو"آینده" تفاوت های بسیاری دارند. تمام فکر و ذهن او آن است که زندگی اش را جمع و جور کند و طی آن تفریحی هم داشته باشد و این تعطیلی ها فرصتی عالی برای اوست. این تعطیلی برای آینده ی ما مضر است اما او نمی خواهد این ضرر را ببیند و برایش این ضرر مطرح نیست. مخصوصا آن ها که کارمند دولت هستند گرچه شاید تا حد کمی برای بقیه هم صدق کند.

خلاصه آن که تقبیح رفتار این فراد ناشی از مقایسه با خود است که کار اشتباهیست. راه جا انداختن این مطلب با حرف نیست، تا زمانی که کار و تلاشی که مردم انجام می دهند نسبت مستقیم با درآمد و نتیجه ای که می گیرند نداشته باشد داشتن این انتظار از مردم اشتباه است.
در این که تعطیل کردن مملکت اشتباه است شکی نیست اما از مردم که اکثرشان قشری آسیب پذیر هستند نمی توانید این انتظار را داشته باشید که از این اتفاق واقعا ناراحت شوند.